فصل 15 متون روان شناسی کارشناسی ارشد مهرماه 1392

تبریک عرض میکنم.انشاا.. خوشبخت بشین.

شرمنده که ما خبر نداشتیم.وظیفم بوده زودتر تبریک بگم.

خــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــدایا دلم گریه داره

تورو خدا بهم آرامش بده

باز آمد بوی ماه مدرسه *** بوی بازی های راه مدرسه

بوی ماه مهر ماه مهربان *** بوی خورشید پگاه مدرسه

از میان کوچه های خستگی *** می گریزم در پناه مدرسه

باز می بینم ز شوق بچه ها *** اشتیاقی در نگاه مدرسه

زنگ تفریح و هیاهوی نشاط *** خنده های قاه قاه مدرسه

باز بوی باغ را خواهم شنید *** از سرود صبحگاه مدرسه

روز اول لاله ای خواهم کشید *** سرخ بر تخته سیاه مدرسه

بوی پائیز همیشه برایم تداعی کننده بوی کیف و کتاب و دفتر و قلم نو بود که تا مدتها بوی نویی شان در اتاقم می پیچید. روزهای اول مدرسه با چه وسواسی از وسایلم مراقبت می کردم. می خواستم تا آخر سال همان بو را داشته باشند. حسی زودگذر که فقط تا یک هفته دوام داشت.

 هنوز هم با پائیز به وجد می آیم و هوس نویی می کنم. دلم می خواهد باز روپوش مدرسه به تن کنم و در میان شادی و غوغای بچه ها خودم را گم کنم. پا به دنیایی بچگانه بگذارم و از آن لذت برم. بخندم، بدوم، و بازی کنم، فارغ از تمام دنیای بزرگانه ای که برای خود ساخته ام. این دنیا دیگر محصور باید ها و نباید های ساختگی نیست. بی انتهاست. بی غل وغش، آرام و راحت و بی دغدغه. راحت می خندی، راحت می گریی و راحت تر همه را فراموش می کنی.

روزهای اول مهر … روزهای پر از شادی و دلهره.

 روز اول مهر روز مهمی برای بچه مدرسه ایهاست ، روزی که حداقل سرنوشت یکسالتان رقم میخورد. زیرا که در این روز همکلاسیها و بخصوص بغل دستی شما مشخص میشود و شما یکسال باید در کنار آنها یک سوم از روزتان را سپری کنید .گر چه کبوتر با کبوتر ، باز با باز ، کند همجنس با همجنس پرواز . ولی باید دانست که در بسیاری از مواقع این دست تقدیر است که شما را در کنار کسی مینشاند که شاید هیچ سنخیتی نداشته باشد و ممکن است آنچنان تاثیری در شما بگذارد که یا رستگار شوید و یا زیانکار.
وقتی به روزهای اول مهر فکر میکنم ، یاد آن لحظه میافتم که بچه ها وارد کلاس می شدند و می خواستند جای خود را مشخص کنند. بچه درس خوانها معمولا ردیفهای جلویی را پر میکردند ، بچه های شرور و غالبا مردودی در ردیفهای آخر کلاس ، بچه های بازیگوش کنار پنجره ، متقلبها کنار دیوار و بقیه هم بلا تکلیف هر جا که گیرشان می آمد می نشستند…..

راستی شما دلتان واسه شیفت های صبح و بعد از ظهراولین دبستان روستامون تنگ نشده؟ واسه اون شلوغیایش؟ واسه اون معلماش؟ واسه اون سرویس معلماش؟ واس اون فَلَکا و ترکه های انارش؟ واس اون دعواهای زنگ اخر؟ واس  ….

به مناسبت تولد حوض فیروزه خرید از این فروشگاه در این هفته

(تا تاریخ ۵ مهر ماه) همراه با دریافت  بدلیجات سنتی  این فروشگاه بعنوان هدیه خواهد بود..

جنس نابوک

رنگ مشکی و زرد

سایز نوشته شده روش 130

جعبه مخصوص هم دارد.

حدودا فکر می کنم برای نی نی یک سال و نیم تا دو سال خوب باشه

اگه بخواهید کفش رو براتون سانت می کنم.

من از جنسش خیلی راضی بودم. تا یه اسپری نابوک می زنی می شه مثل روز اولش نو نو! تو عکس هم به خاطر جنسش این جوری افتاده وگرنه مشکی یک دسته!

از رولان خریداری شده بود.

  بازگشایی مدارس که هر سال در کشور ما از اول مهر می باشد، در واقع بهار یادگیری نو نهالهان، دانش آموزان و حتی دانشجویان است. در آغاز سال تحصیلی جدید همگی فراگیران با شور و اشتیاقی وافر و در حدی ستودنی در مراکز یادگیری دانش ظاهر می شوند و طلیعه بهار دانش را علاقمندان به علم با سرتاسر وجود ظاهری و باطنی خویش جشن می گیرند و مشتاقانه چشم به دهان مربی و معلم و گوش جان به کلامشان می سپارند تا شاید از همان ابتدای شروع سال تحصیلی نو از نواهای ایشان موقعیت بهتر خود را در تحصیل بازیابند.

   هر یادگیرنده ای اعم از خردسال و بزرگسال دوست دارد که اندوخته هایش را به کار گیرد و یا از میزان اندوخته هایش دیگران هم اطلاع داشته باشند، اما آیا به راستی دانش آموزان و دانشجویان ما چیزی یاد می گیرند که به اصطلاح امروزی در آنها تغییر حاصل کند و آنها هم به نوبه خود حامل تغییر باشند؟

  هر روز از صبح زود بیدار شدن و تا ظهر و گاهی هم بعد از ظهر سر کلاس درس رفتن و گوش دادن و یادداشت برداشتن و یا جزوه کپی کردن، حاصلش چیست؟ با سواد شدن برای داشتن یک زندگی بهتر یا سیاه شدن در درس زندگی.

  واقعاً دلیل این که اکثر محصلان و دانش آموختگان ایرانی این قدر کم از اندوخته های علمی استفاده می کنند یا  سود می جویند چیست؟ آیا چیزی یاد نمی گیرند یا روش به کارگیری دانش را نمی آموزند؟ که در هر دو صورت آن که بازنده است یادگیرنده و به تبع آن آسیب وارده هم به جامعه ای که در آن فرد زیست می کند و نشو ونما می یابد.

  مربیان تعلیم و تربیت، مدیران، معلمان و اساتید در زمینه وضعیت موجود تا چه حد دخیل هستند؟ و آیا خود آنها هم قربانیانی نیستند که در میدان یادگیری دانش به قربانگاه رفته اند؟

   حفظ مطالب درسی کتابهای ادبیات، تاریخ و جغرافیا ، فرمول های فیزیک، شیمی، زیست و ریاضی تا چه اندازه قدرت درک دانش آموزان را در حل مسائل علمی یاری می دهد؟ و دانش آموز ایرانی تا چه حدی توانایی تجزیه و تحلیل و قدرت فهم مسائل را دارد؟

  متاسفانه یه عمر به سر کلاس درس می رویم، گوش می کنیم، نگاه می کنیم و یادداشت بر می داریم و برای امتحانات به شدت هر چه تمامتر حفظ می کنیم و بالاخره نمره قبولی می گیریم از دوران ابتدایی به دوران راهنمایی، متوسطه و دانشگاه می رویم، مدرک می گیریم و ... و هنوز نمی دانیم که از زندگی چه می خواهیم، و اصلاً چرا درس خواندیم و این همه حفظ کردن و یادداشت کردن و امتحان دادن چه سودی داشت و حتی بعضی مواقع نمی دانیم معنی اسم خودمان چیه و یا اینکه شهر ما چگونه شهر شد و منظور سعدی از فلان شعر چه بود. بنی آدم اعضای یکدیگرند         خوب بنی آدم اعضای یکدیگرند و چون عضوی را به درد آورد روزگار دگر عضوها را نماند قرار     خوب همین این که معنی ندارد و لازم نیست به مغزمان فشار بیاوریم بنی آدم که مشخصه و اعضای آدمها هم که معلومه بقیه هم دیگر حفظیم و السلام این همه بحث و مداقه و نظر نمی خواهد درس خواندن یعنی همین و بس. بقیه درس ها هم همینطور در فیزیک یه نیوتن شانسی بر می خوره به افتادن سیب از درخت و فرمول نیوتن این هم از فیزیک و شیمی و زیست و این داروین با نظریه تکاملی اش. من همه چیز را می دانم همه را حفظ هستم، پس من یک دانش آموز، دانشجو و دانشمند ایرانی هستم.